ساعت 22 و 21 دقیقه هجدهم بهمن ماه بود،که دوباره زنگ خطر در ایستگاه طنین انداز شد؛آتش سوزی خودرو واقع در خیابان طالقانی شرقی آدرسی بود که از پشت بیسیم توی کابین خودروی عملیاتی شنیده میشد.

آژیر خودرو که به صدای ناله ای شبیه بود،گوشها را پر کرده بود،کف خیابان ،خودروها که می دانستند کسی به کمک نیاز دارد؛راه را برای خودروهای آتش نشانی که مثل تیر از چله خارج شده در حال حرکت بودند،باز می کردند.

دقایقی بعد اولین خودرو از ایستگاه شماره ی دو که در همان حوالی بود،کنار درب منزل پارک شد،شعله ها سر به هوا گذاشته بودند و خطر سرایت آتش به خودرویی که کنارش پارک شده بود،وجود داشت، بلافاصله شیلنگ های قرمز که زیر فشار آب متورم شده بودند،آب را به سر لوله رساندند و موتور خودرو را که از آتش ناخواسته داغ شده بود سرد کردند.

حاج آقای پورطیبی شهروند ساکن در خیابان طالقانی بجنورد،که از آتش گرفتن خودرو انگشت به دهان مانده بود،می گفت: 20 دقیقه ی پیش وارد حیاط شدم و خودرو را پارک و به منزل رفتم،که دقایقی بعد متوجه شدم آتش حیاط خانه را روشن کرده،که بلافاصله با شماره 125 آتش نشانی تماس گرفتم و از آنها کمک خواستم.

و اینک بعد از گذشت چند روز،حاج آقای پورطیبی شال و کلاه کرده و سختی بالا آمدن از پله ها را برای تشکر از آتش نشانان متحمل شده و با یک جعبه ی شیرینی و با کلامی که آغشته به محبت و صفا بود،خستگی را از تن آتش نشانان خارج کرد.